توجه به این مسئله بسیار مهم است که بعد از چندین ساعت کار ودرگیری با محیط های پر تنش شهرهای امروزی آخرین ایستگاه شما خانه است، یعنی جایی که انرژی از دست رفته شما را برای یک روز کاری دیگر بازسازی می کند.آنچه در این میان واسطه میان جسم شما و در و دیوارهای یک فضای مسکونی میشود ذهن شماست که نباید با انبوه آبجکتها و ودیوارهای پراز تابلوهای عجیب و غریب که حتی ممکن است شما هیچ اطلاعی از موضوع آن ندارید اشباح شود .
شایدمهمترین دلیل بکار گیری اساب و اثاثیه و تابلو وکلا مبلمان غیر ضروروی در یک فضای مسکونی تمایل به تجمل گرایی و به زبان عامه چشم و همچشمی باشد.اما نباید فراموش کنید که خانه نمایشگاه نیست واصلا قرار نیست که هر روز عده ایی برای تماشای مبلمان و تابلوی 2 متری گرانقیمت شما دعوت شوند.اتفاقا شاید چند ماهی یک بار کسی به مهمانی شما بیاید اما در واقع این شما هستید که تمام زندگی خود را باید در این فضا سپری کنید.
پس اولین گام برای رسیدن به یک معماری انسانگرا وماندگار اینست که تصمیم بگیرید که بر روی دیوار هایتان بیش از یک الی دو تابلو نصب نکنید.تابلو ها حتما برای شما یک مفهومی داشته باشند. شاید بهتر است که باارزش ترین تابلوی مفهومی شما بر روی وسیعترین دیوار فضای خانه شما نصب شود. تابلویی که برای اکثر افراد خانواده یادآور یک خاطره خوب باشد.
-دومین مسئله مهم اینست که تمام فضای خانه را پر از مبلمان نکنید . حتما 40درصد از یک سطح را به مسیر های حرکت و فضای بازی بچه ها اختصاص بدهید. اگر فضای خانه شما کوچک است تنها بخاطر اینکه همسایه شما یک دست مبلمان 7 نفره سفارش داده است .نباید شما هم هیجانی طراحی کنید و کل فضای خانه را با مبلمان پر کنید.